Su, doğadan gelen biyolojik sinyaller ve radyo teknolojisinden kaynaklanan elektromanyetik dalgalar gibi teknik sinyallere tepki verir. Her iki sinyal türü de suda bilgi olarak depolanır ve ayrıca iletilir. Özel inceleme yöntemleriyle farklı bilgilerin su üzerindeki etkisi kanıtlanabilir ve hatta görünür hale getirilebilir. Bunu kanıtlamak için 2 petri kabı( laboratuvar incelemelerinde kullanılan düz, yuvarlak, şeffaf kaplar), bakteriler için besin kaynağı görevi gören jel benzeri bir besin maddesiyle doldurulur. Daha sonra seçilen bir cinsten bakteri, petri kabının ortasına enjekte edilir. Bakteriler çoğalmaya başlar ve farklı desenler oluştururlar. 
Bazen geniş bir şekilde yayılırlar bazen de küçük ve düz çizgilerden oluşurlar.
Test düzenlemesinde tüm parametreler her tekrarlamada aynı kalır. Her iki petri kabıyla da yapılan deney, İsrailli fizikçi Profesör Eshel Ben Jacob tarafından geliştirilmiştir. Fotoğraflar 1998'de çekilmiştir ve gıda maddesinin üretimi için farklı bilgi içeriğine sahip su kullanıldığında oluşan etkileri belgelenmektedir.

Prof. Ben Jacob bu deneyle suyun bilgi özelliklerine ilişkin daha fazla soruya cevap verebildi ve şu sonuçlara varabildi:

1. Su, çevresinden gelen sinyallere tepki verir;

2. Su, bir hafızaya sahipmiş gibi bu bilgileri depolar ve daha sonraki bir zamanda olayları ve sinyal etkilerini hatırlayabilir;

3. Bakteriler sudaki değişen koşullara tepki verirler. 

Arılar Devrede...

Prof. Ben Jacob '' Her şey, hayvanların önemine ve hassasiyetine her zaman inanmış olan Johann Grander'in bilgisine dayanıyor. Arıların bile çok iyi 'biyolojik ölçüm araçları' olduğunu gösterdi. Bir deneyde arıların canlandırılmış su ile canlandırılmamış su arasında ayrım yapabildiğini kanıtladı. Doğruluk oranı %95'ti.'' dedi. 





Bilim Dünyası Şüpheye Düştü

Bugüne kadar gereklilikleri karşılayan fiziksel bir prosedür yayımlanmamıştır. Dolayısıyla suyun herhangi bir hafızası olduğunu gösteren hiçbir bilimsel kanıt bulunmamaktadır fakat konuyla ilgili çalışma ilk kez 1988 yılında Fransız immünolog Jacques Benveniste  tarafından Nature Dergisi'nde yayımlandı.
Bilim dünyası, bu araştırmanın tamamen saçmalık olduğunu ve bu ilginç yaklaşımın Nature gibi önemli bir dergide yayımlanmasının tam bir fiyasko olarak tarihe geçeceğini düşündü.
Yani Benveniste suyun içerdiği her maddeyi hafızasına kaydettiğini, o maddenin sudan ayrıldığında bile hafızasında bütün özelliklerini taşıdığını, örneğin suya bir zehir yerine sadece zehrin frekansı yüklendiğinde bile zehrin kendisi eklenmiş gibi içine konulan sinekleri öldürdüğünü tespit etmişti.
 Daha sonra Dokto Masaru Emoto sözcüklerin ve duyguların su üzerindeki yapısal değişiklikleri üzerinde çalıştı ve sonuçlar şaşırtıcı oldu ancak bu deney herkesi şaşırtmış olsa da şüpheli bir araştırma olarak askıda kaldı. 2013 yılında Almanya'daki Stuttgart Üniversitesi konuyu tekrar gündeme getirdi ve Benveniste'nin tüm araştırmalarını tekrar ederek aynı sonuçları aldı.
Yapılan araştırmada aynı kaynaktan alınan su örnekleri, farklı öğrencilere verildi ve bir camın üzerine damlatmaları istendi. Öğrencilerin örnek su damlaları donarken, farklı şekillerde kristaller oluşturdukları tespit edildi.
2015 yılında da Max Plank Enstitüsü'nde aynı çalışma yapılarak benzer sonuçlara ulaşıldığı gözlemlendi.

Şüphenin Gerçek Olma İhtimali Var Mı?

Suyun hafızası olduğunu düşünürsek; kişiye, duruma, söylenen kötü ve güzel sözlere göre yapısının değiştiğini göz önünde bulundurabiliriz. Atıklarla kirleterek pislettiğimiz sularımızı şimdilik kullanıyor olabiliriz fakat gitgide hafızasını kaybedebileceğini de unutmamalıyız.